Haar grote wens was een levensverhaal.
Een verhaal dat ze zelf zou voordragen.
Het moest om te lachen zijn,
want daar houden de mensen van,
maar ook integer, oprecht, waar.
In haar leven hoefde er niets te worden
bij verzonnen.
Draken mochten woorden krijgen,
vrienden van toen een plek,
de ellende die er was, de liefde, de dood,
de troosthond van wie ze zo genoot.
En dan had ze nog al die jaren voor zich.
God wist wat er ging komen.
Een levensverhaal
precies zoals het was,
gewoon omdat ze jarig was
eentje met zielenkracht.
Geef een antwoord