Een aantal jaar geleden verhuisde ik van Nederland naar China om in het snelle leven in de Chinese grote steden te onderzoeken hoe het er aan toe ging; dat wonen in het buitenland. Het leek me als antropoloog het beste om maar gewoon deel uit te gaan maken van mijn onderzoeksgroep, en dus werkte ik een tijdje als communicatie adviseur en inkoper bij een handelsonderneming.
De dagen waren lang, en de cultuurverschillen waren groot. Enorm. Maar in mijn vrije weekenden vond ik tijd om na te denken over mijn leven in de metropool.
Hoe kon het toch dat al die Chinezen daar hun leven lang werkten voor een minimaal loon, elke dag om vijf uur op, elke dag om acht uur thuis. Naar dat ’thuis’ van mijn Chinese collega’s heb ik nooit durven vragen, want aan hun uiterlijk vertoon kon ik het vaak wel zien: die woonden niet in net zo’n appartement als ik.
Tussen de Chinezen door liepen steenrijke buitenlanders, waarvan er een boel dachten dat ze het voor het zeggen hadden. Maar ook Filippijnse nanny’s, gevluchte Noord-Koreanen en Japanners, maakten deel uit van het straatbeeld. En allemaal krioelde dat op fietsen, in bussen en achteraan lange rijen in taxi’s door die enorme stad. Iedereen met z’n eigen uiteenlopende verhaal. Als het regende krioelden er enkel nog gekleurde regencapes in rood, geel, groen of blauw. Dan was iedereen gelijk, in China.
Schrijven
Bij terugkomst in Nederland bleef het me bezighouden: die enorme wereld en die ontelbare hoeveelheid mensen met ieder zijn eigen verhaal daarin. Het kleine in het grote, het bewegen en het stilstaan. En ik ging erover schrijven. Dat schrijven viel in de smaak en het leidde ertoe dat ik in 2006 onder lichte dwang een weblog in mijn maag kreeg gesplitst. Ik moest maar zien wat ik ermee deed. Ik had een hekel aan weblogs, en ben nog steeds geen fervent weblog lezer. Maar schrijven, dát kon ik wel. Dus ik begon, met de bedoeling er na een jaar weer mee te stoppen.
Woorden voor Alles
Natuurlijk stopte ik niet. Het podium van het openbaar schrijven bleek me wel te bevallen. Totdat het genoeg was. Niet het schrijven, maar wel het podium. Daarom sloeg ik een andere weg in: die van de organisatiepsychologie, internationalisering, educatief materiaal en gedichten schrijven op bestelling. Kortom: Woorden voor alles.
Inmiddels heb ik een werkplek in Nijmegen en in Utrecht.
Wil je meer van me weten en van wat ik doe en kan? Vraag maar raak en stuur een mail naar riekie@woordenvooralles.nl of neem contact op via het contactformulier.