Ooit had ik mezelf beloofd het nooit zo ver te laten komen; thuis achter de laptop, w-e-r-k-e-n met satéprikkers tussen mijn ogen, terwijl buiten al mijn vrienden een rondje Kunstnacht lopen. Nooit zou ik alleen thuisblijven op zaterdagavond. En vooral nooit zou ik de schijn wekken dat ik –in plaats van rondjes lopen door de stad– aan het schrijven was. Want al was ik dat, dan was dat een staatsgeheim. De uiterlijke schijn wil tenslotte ook wat.
Nou vooruit, vorige week was ik ook thuis en schreef ik een stukje.
Maar toen was ik ziek.
Dus dat telt niet.
Geef een antwoord