Het pad is zo verlaten dat
de vraag rijst
voor wie ik de stenen pak.
De koffie koud,
de melk bedorven en de suiker opgelikt
de visite verdwenen
maar ik weet nu wel hoe het kwam.
Het gaat beter als ik op een dag
door iemand wordt afgevlagd.
‘Je bent er.’
Een getuige van de laatste stap
die een ferme klap op mijn schouder geeft
juicht
voor wat ik achter me heb geleefd
en voor me heb gelaten.
Dit is nou later.
Geef een antwoord