Ik weet nog dat de geur onmiskenbaar was,
het rood, het stof, de geur van gele strepen zon
en schaduwen daar tussenin.
Ik mis het schatzoeken
van het reizen in een ver warm land
waar je plots door de regen wordt verrast
waar je plots door de tijd wordt verrast
de vertragende zin.
Het meeste beleef je pas achteraf
als je nog eens om die ene blunder lacht
als je het ritme voelt
het sprongetje van je hart.
Geef een antwoord