Kijk, dit is de stapel waar het om gaat.
Uitgaven in alle formaten,
de diksten onderop,
de vetten die de mageren dragen.
Als ik een blauw jaar open sla,
dan weet ik nog dat jij daar met je koffer was.
Bij een roze begin ik te zingen
en de ochtend zingt mij na.
Ik weet nog dat het naar gras rook,
hij moet er ergens tussen zitten of
toen we ’s nachts de sneeuw in gingen
ik op het stuur,
jij achterop.
Het winterde maanden achter elkaar.
Een knap wit jaar.
Hoe dan ook,
dit zijn ze.
Als ze het plafond hebben gehaald
gaan ze liefdevol de zolder op.
© Riekie Weijman. Meer lezen? Klik hier.
Geef een antwoord