Zoals hij niet vooruit kon slapen
voor de lange nacht in het vliegtuig, zo
kon hij niet huilen
om het verdriet dat nog kwam.
Hij griefde wel
en hij was ook bang.
Maar rouwen kon je het niet noemen.
Dat woord past alleen
bij achteraf,
bij dood
en verlangen.
Het paste pas
als de dagen donker waren.
De herfst
die onherroepelijk kwam, maar
waaraan hij in de zomer nog niet wennen kon.
Gedicht: Riekie Weijman
Foto: Pixabay
Geef een antwoord