Honderd meter gooide hij het kind de lucht in,
waar het met gestrekte beentjes achterover wiekte
zijn hoofdje van onder naar boven kiepte
op het hoogste punt zijn kleine nek uitstak
en van daar de hele wereld zag.
De verte, de verte achter de verte
zo ver hij kon
landerijen,
paardenbloemen, en bijen,
zijn moeder misschien
maar voor hij dat goed kon zien
vloog hij weer de terugweg in.
Zijn vader veerde een heel eind mee
toen hij hem in zijn armen ving.
Geef een antwoord