Precies als hij één stap voort wil zetten,
belemmert mist hem het zicht.
Een muur van wit bewaakt de poort naar een dag
die al ondoorgrondelijk was.
‘Kom hier maar eens in.’
Het halt houden
brengt verwondering.
Alles achter zich heeft hij al gehad.
Alles voor hem, wacht.
© Riekie Weijman
Geef een antwoord