Net toen we de voordeur achter ons lieten zei hij
dat ik maar zonder hem moest gaan.
De eenzaamheid zou me vullen met verhalen
en als ik dat spannend vond
dan trok ik mijn astronautenpak maar aan.
Daarmee kon je tot buiten de aarde verdwalen.
Alsof ik al weg was
riep hij me na
dat ik koers niet zoeken moest
maar hem zelf moest bepalen.
Gedicht: Riekie Weijman
De afbeelding is een screenshot van King Creosote’s You Just Want
Geef een antwoord