Watervrij

En of het niets is kijk
je met je diepblauwe ogen
dwars door me heen.
Je vraagt me
zie me
zie je­
zie je in de verte en haal me
naar je toe als een vis waarvan je
weet dat die het best tot haar recht
komt als je haar na het vangen
weer terugzet.
Watervrij.

Ik kijk recht in je heldere ogen.
Je blik slaat onwaarschijnlijk hard
de stroom van wie je bent in de grond.
Ik kijk naar de losgewroete aarde
die mij eigen schijnt.
Het is alles, ik
kijk in mij.

 

© Riekie Weijman. Meer lezen? Klik hier.