Soms moet het door
tot opgave.
Het – laat maar,
het – wat er niet meer toe doet.
En daardoor alles toe doet.
Soms is het wakker liggen
erger dan het afscheid nemen
het moeten
langer dan het wachten.
Soms stopt de strijd pas
bij de paardenbloem
waartegen je blies,
omdat je jarig was.
Een wens, daar gaat ie
op de wind
naar wie hem vangen wil.
Niemand, misschien.
© Riekie Weijman
Geef een antwoord