‘Dan kom ik tóch even bij je langs.’
Een traan wandelde naar beneden,
weer hetzelfde pad.
Ik knikte. Ja.
‘Dus dan zie ik je straks?’, vroeg ik.
‘Zet de wijn maar klaar.’
Ze nam de afslag.
Mijn hart omarmde
dat er iemand naar me onderweg was.
© Riekie Weijman
Geef een antwoord