Bijna zou hij zijn armen over elkaar slaan,
bang in zijn bubbel te worden opgemerkt.
Het heeft jarenlang gewerkt
maar nu staat zij naast hem keihard te glunderen.
Ze heeft zichzelf aan;
haar gewone gezicht
haar gewone haar
haar gewone taal.
Ogenschijnlijk niets bijzonders
en toch geeft ze licht.
Hij beweegt zijn been wat naar links
en zijn voet wat naar rechts,
dan merkt ze hem op
en twijfelt niet,
maar zegt:
goed gedaan.
Hij glundert van binnen.
Het is zoals het gaat
en al ziet niemand het,
zij heeft een verhaal.
En hij,
hij glundert met
zijn armen over elkaar.
© Riekie Weijman. Meer lezen? Klik hier.
Geef een antwoord