Nadat Anne op de radio Mirre mee uit had gevraagd, vroegen veel luisteraars zich af hoe het met de twee knappe dames verder was gegaan.
Veel luisteraars? Helemaal niet veel luisteraars; ik. Ik vraag me nu af hoe het met die twee is afgelopen. Zouden ze elkaar diezelfde dag nog hebben opgezocht? Of zouden ze het op het toeval van de groenteafdeling bij de Albert Heijn hebben laten aankomen? Of hebben ze gewacht, totdat 3FM het geld voor het etentje had overgemaakt, omdat er voor die tijd – is het wel echt zo? – nog steeds geen echte reden leek te zijn? Jammer dat je dat nooit te horen krijgt van zo’n radio-date-programma. Ja is ja en nee is nee, en daar stopt het. Geen evaluatie.
Ik heb weleens gehoord dat mensen zich met voorbedachte rade hadden opgegeven, zodat ze samen een gratis etentje zouden winnen: “Ik bel de radio, vraag jou mee uit, jij zegt ja, en dan gaan we samen uit eten.” Dat idee. In scene gezet dus. Het kan. Maar toch durf ik hier vanuit Nijmegen wel te beweren dat dit bij deze twee dames niet het geval was. Ik durf er zelfs mijn hand hier in Nijmegen wel voor in het vuur te steken dat tussen deze dames – die samenwerkten in de buitenschoolse opvang – de spanning al zo hoog was opgelopen, dat die hele radio er eigenlijk niet bij betrokken had hoeven worden.
Maar wat doe je als je verliefd bent? Dan durf je ineens niet meer. Dan klopt het hart overuren. Dan stopt het denken, dan worden bezwaren overboord gegooid en principes achterwege gelaten en vechten plankenkoorts en faalangst om de eerste plaats. Dan moeten Timur en Ramon van de radio er aan te pas komen, en dat allemaal op momenten dat je het niet verwacht.
Dat hoor je aan Anne en Mirre op de radio. Daar hoorde je spanning en opluchting tegelijkertijd. Nee hoor, die twee hebben dat gewonnen etentje niet afgewacht. Die zijn diezelfde dag nog op pad gegaan.
Dat is het andere geheim van het nadenken; als het stopt, klopt het.
Meer lezen? Klik hier voor alle berichten.
Geef een antwoord